Жаалхүү

Өнөөдөр 6 дугаар сарын 1. Ямар гоё вэ, жаалхүү энэ өдрийг тэсэн ядан хуруу даран хүлээсээр арай гэж болголоо. Тэрбээр хурдхан орноосоо үсэрч босоод зуршил болсон ёсоороо радиогоо чангалав!

. . . День Победы, как он был от нас далёк,
Как в костре потухшем таял уголёк.
Были версты, обгорелые, в пыли —
Этот день мы приближали как могли.
Этот День Победы Порохом пропах,
Это праздник С сединою на висках.
Это радость Со слезами на глазах.
День Победы ! День Победы ! День Победы !

　Гээд л Лешенко хангинаж байх юм...гайхалтайяа...хүүхдийн баярын өдрөөр ийм дуу хангинаад л гэж халтихан бодонгоо угаалгын өрөө рүү орон цэл хүйтэн усаар нүүр гараа яаравчлан угаалаа. Аав нь урд өдөр нь ажлаасаа нэлээн оройтож ирсэн байв. Уул нь хүүтэйгээ хамт хүүхдийн парк явна гэж амласан байсан учир жаалхүү урд орой нь аав хурдан ирээсэй хэмээн хүлээсээр өрөөний буланд байх буйдан дээр унтаад өгчээ.

　Яг л суусан чигээрээ атиралдаад унтаад өгсөн тул хөл гар нь бадайраад, хамаг бие нь хөшчихөж. Унтаж байхад нь аав нь ирээд хайр дүүрэн нүдээр ширтэн, духыг нь бүлээхэн алгаараа илэн, бүтээлэг дээгүүр нь нөмөрч орхиж байсныг бүүр түүрxэн л санагалзав. Хамаг байдгаараа суниагаад сайтар гэгч нь эвшээж аваад салхивчаа онгойлгов. Зуны эхэн сарын цэвэр агаар сэнгэнэн орж ирж, зочны өрөөний шар хөшиг намирна.
Нүүр гараа хурдхан угаачихаад галын өрөөний талхны савнаас хатсан талхны булан орж шаржигнуулан мэрсээр хойд өрөө лүүгээ сэмхэн алхан очоод хартал аав нь унтаж байлаа. Жаалхүүгийн нүүрэнд инээмсэглэл тодрон аав руугаа гүйн очиж хөнжилийг нь угз татангаа, "...ааваа өнөөдөр 6 дугаар сарын нэгэн, та мартаагүй биз дээ?" хэмээн догдлон асуухад дөнгөж нойрноосоо сэрэн үүрмэглэн буй аав нь бяцхан жаалыг тэвэрч үнсэнгээ "...юу гэж дээ, алив миний хүү аав нь хүүдээ юу авч ирсэнийг хараач" хэмээн ширээ лүү нүдээрээ дохив.

　Заасан зүг рүү нь яаран хартал ширээн дээр нь гялгар ууттай бэлэг байх аж. Энэ надад юм уу, хөөх яасан гоё юм бэ, дотор нь юу байгаа юм? хэмээн тэрүүхэн хооронд олон асуулт зэрэг зэрэг асуун шулганасаар яаран гүйж очин задалж, уутан доторхи алим, өөрийнх нь идэх дуртай "Унага" 24 ийн зөөлөн чихэр, ирис мэтхэнийг амтархан задлан идэв.
Миний хүү 2-р ангиа онц төгссөнд аав нь баяр хүргэж байгаа юм, бас энэ хичээлийн жилд миний хүү пионерийн гишүүн болсон, удахгүй л ах эгч 2 шигээ эвлэлд элсэх нь байна шүү дээ хэмээн өхөөрдөв.

　Хүүгийн нүднээ В. И. Лениний Музейд Ленины төрсөн өдрөөр хэдхэн сарын өмнө болсон пионерт элссэн ёслолын ажиллагаа нь жирилзэн өнгөрч, цоо шинэхэн улаан бүчээ зүүн гартаа нугалан намируулж, баруун гараараа жинхэнэ пионер хүн шиг ёслон, хэдэн хоног цээжилсэн пионерийн тангарагаа мартчих вий гэж эмээн дуржиганатал уншиж, жинхэнэ ахмад партизан явсан өвөөгөөр улаан бүч зүүлгэсэн ховорхон азтайгаа гайхан, үеийн найз нартаа гайхуулан хоёрдугаар сарын тэр хүйтэн хуйсгануур салхийг үл анзааран энгэрээ задгайлан улаан бүчээ салхинд дэрвүүлэн, гудамжаар нааш цаах холхих хүмүүст маадайж байсан нь тодоос тод санагдав.

　Тэр өдөр жаалхүүгийн бас баярын өдөр байсан тул яаж мартхав, амандаа "Жаалхүү би, Д. Сүхбаатарын нэрэмжит Монголын пионерийн байгууллагын үйл хэрэгт үнэнчээр зүтгэж, чин эрмэлзлээ нэр төртэй биелүүлэхээ тангаргалж байна, тангараглаж байна тангараглаж байна" хэмээн гурвантаа давтан уншив.

Энгэр дээрээ машины зурагтай мөрөвчтэй саарал шорт, цагаан подволк өмсөн, үсээ толийтол нь хажуу тийш нь самнан байдаг гоёороо гангарсан жаалхүү хүүхэд залуусын амралтын төвийн садаар аавтайгаа хөтлөн дээш доош дэвхрэн нэг гартаа мөхөөлдөс идэн дээрээс төөөнөн буй хурц нарыг үл ажин нүдээ жартайлган аавынхаа алхааг гүйцэх гэж шогшин шогшин явна. Төв садын узелээр нөгөөх дуу хангинасаар...

Этот День Победы
Порохом пропах,
Это праздник
С сединою на висках.
Это радость
Со слезами на глазах.
День Победы ! День Победы ! День Победы ! ...

1987 он 6 дугаар сарын 1...